Ο Νίκος Καζαντζάκης είχε αφοριστεί και η Εκκλησία δεν θέλησε να τον κηδέψει. Αυτός ο ατρόμητος παπάς πήγε και στη συνέχεια τιμωρήθηκε
Ηταν καλοκαίρι του 2018 όταν άφησε την τελευταία του πνοή στην Κρήτη ο παπά – Σταύρος Καρπαθιωτάκης.Ηταν 86 ετών κι αν δεν τον γνώριζαν πολλοί αυτός έμεινε στην ιστορία ως ο ιερέας που έκανε την κηδεία του Νίκου Καζαντζάκη το Νοέμβριο του 1957 και ο οποίος στη συνέχεια πέρασε από Στρατιωτικό Δικαστήριο αφού η Εκκλησία τότε είχε απαγορεύσει να γίνει η κηδεία του κρητικού συγγραφέα.
Ηταν τότε που ο σπουδαίος Καζαντζάκης είχε αφοριστεί και η Εκκλησία δεν ήθελε να τον κηδέψει. Κι όμως, αυτός ο ατρόμητος παπάς το έκανε.
Ο Σταύρος Καρπαθιωτάκης το Νοέμβριο του 1957 ήταν στρατιωτικός ιερέας και υπηρετούσε στο Ηράκλειο. Κι όπως είχε πει σε συνέντευξή του στην Ελένη Κατσουλάκη:
«Τον Νοέμβριο του 1957 ήμουνα στρατιώτης και παπάς και υπηρετούσα την θητεία μου στο Ηράκλειο. Μια μέρα πριν την κηδεία του Καζαντζάκη, ο διοικητής κάλεσε όλους τους στρατιωτικούς και έδωσε διαταγή να μην βγει κανείς έξω από το στρατόπεδο στις 5 Νοέμβριου. Οι αρχές και ο στρατός φοβόνταν μεγάλες φασαρίες, γιατί είχε έρθει εκκλησιαστική διαταγή να μην ταφεί ο Καζαντζάκης. Όταν θα το ‘παιρναν χαμπάρι οι Κρητικοί θα έκαναν μεγάλες φασαρίες. Εγώ σαν παπάς ένιωσα πολύ άσχημα. Η συνείδηση μου με πείραζε πολύ.
Ήμουν παπάς. Δεν άντεχα να πάρω στον λαιμό μου τέτοιο άδικο. Δεν μπορούσα να αρνηθώ τα ιερά μυστήρια σ’ ένα βαφτισμένο Χριστιανό που δεν έκανε ποτέ κάτι ανήθικο η εγκληματικό. Όσο αφορά τα βιβλία του δεν είμαι εγώ άξιος να τον κρίνω. […] Το ‘σκασα κρυφά από τον στρατό την μέρα της κηδείας. Πήρα αθόρυβα τα ράσα μου και έτρεξα στον Μαρτινέγκο και τον έθαψα. […] Όλοι νόμισαν ότι με έστειλε η εκκλησία να τον κηδέψω. Είχαν δει και τον Μητροπολίτη Ευγένιο στον Άγιο Μηνά. Δεν ήξερε κανείς τι γινόταν στα παρασκήνια! […] Πέρασα από στρατιωτικό δικαστήριο και μπήκα φυλακή για έξι μήνες».
Εκείνη την Τρίτη 5 Νοεμβρίου 1957, στην κηδεία του Καζαντζάκη, ο παπά Σταύρος, έσωσε την τιμή της Εκκλησίας. Ο παπα-Σταύρος τιμωρήθηκε επειδή το έσκασε από το στρατόπεδο την ημέρα της κηδείας. Ίσως δεν γνώριζαν τι ακριβώς είχε κάνει τις ώρες που έφυγε από τη μονάδα του, γιατί τότε η τιμωρία του μπορεί να ήταν αυστηρότερη.
«Δεν μπορούσα να αρνηθώ τα ιερά μυστήρια σ’ έναν βαφτισμένο χριστιανό, που δεν έκανε ποτέ κάτι ανήθικο ή εγκληματικό. Όσον αφορά τα βιβλία του δεν είμαι εγώ άξιος να τον κρίνω», είχε δηλώσει το 1972 ο παπα-Σταύρος.
